تقریباً از هر بیست نفر، یک نفر با نوعی اختلال شخصیت زندگی می کند. اختلالات شخصیت انواع مختلفی دارند و از نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شوند.

علل و علائم شناختی اختلالات شخصیتی:
علل اختلالات شخصیتی معمولاً متعدد و پیچیده هستند و شامل عوامل ژنتیکی، فرهنگی، محیطی و تربیتی می‌شوند. علائم شناختی این اختلالات شامل ننوسانات شدید در خلق و خو، عدم ثبات هویت، رفتارهای خودمراقبتی، مشکلات در برقراری و حفظ روابط بین فردی، ترس از رهایی و ترس از رد شدن می‌باشد.

تشخیص و راهکارهای مداخله:
تشخیص اختلالات شخصیتی معمولاً توسط یک حرفه‌ای در حوزه روانشناسی و روانپزشکی انجام می‌شود. روش‌های تشخیصی شامل مصاحبه با فرد مبتلا، استفاده از ابزارهای مقیاس‌نگاری و بررسی تاریخچه علایم و علل است.

درمان اختلالات شخصیتی به صورت چند روشی می‌تواند صورت بگیرد. روش‌های درمانی شامل:

1. روش‌های روان‌درمانی: از جمله روش‌های موثر در این زمینه می‌توان به درمان شناختی-رفتاری، درمان مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان فراشناختی اشاره کرد. این روش‌ها بر افزایش آگاهی از الگوهای نامناسب رفتاری و احساسی، تغییر رفتار و افزایش مهارت‌های ارتباطی تمرکز دارند.
2. روش‌های دارویی: در برخی موارد، استفاده از داروها می‌تواند بهبودی در علائم اختلالات شخصیتی را فراهم کند. اما باید توجه داشت که داروها تنها بخشی از روش درمانی هستند و به تنهایی کافی نیستند.
3. روش‌های مداخله گروهی: مشارکت در گروه‌های درمانی می‌تواند برای افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی مفید باشد. این گروه‌ها فرصتی را برای تجربه و تمرین در مواجهه با روابط اجتماعی سالم و ارتباطات بنیادی فراهم می‌کنند.

از جمله انواع اختلالات شخصیتی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- اختلال شخصیت پارانوئید
2- اختلال شخصیت اسکیزوئید
3- اختلال شخصیت اسکیزوتایپی
4- اختلال شخصیت ضداجتماعی
5- اختلال شخصیت مرزی
6- اختلال شخصیت نمایشی
7- اختلال شخصیت خودشیفته
8- اختلال شخصیت دوری‌جو
9- اختلال شخصیت وابسته
10- اختلال شخصیت وسواسی- جبری